Na današnji dan, pre 163 godine, u beogradskom naselju Kumodraž u domu Ivana i Radojke Stepanović, rodio se veliki vojvoda srpske vojske Stepan Stepanović -Stepa.

Taj mališan će, šezdesetak godina kasnije postati proslavljeni srpski vojvoda i pored Putnika, Mišića i Bojovića biće jedno od najslavnijih imena srpske ratne istorije. Nije tačno utvrđeno odakle su njihovi preci doseljeni u Kumodraž. Neki podaci govore da su došljaci iz Hercegovine ili Like, a drugi da su od Leskovca ili Pirota. Detinjstvo je Stepa, kao i ostala seoska deca, proveo po pašnjacima oko Kumodraža čuvajući goveda. Trogodišnju osnovnu školu završio je u Kumodražu jer su četvororazredne postojale samo u gradovima. Gimnaziju je Stepa učio u Beogradu, a imao je sreću da bude poslužitelj kod direktora gimnazije Đorđa Miletića. Taj humani čovek mnogo je doprineo da Stepa uspešno završi školu i umesto svešteničke mantije, kako je njegov otac planirao, Stepa je obukao uniformu artiljerijskog pitomca vojne akademije. Od tada započinje njegova blistava vojnička karijera.

Kao i vojvoda Mišić, učestvuje kao akademac u srpsko-turskim ratovima, a kasnije i sprsko-bugarskom ratu na Slivnici koji je vojvoda do kraja života smatrao najvećom srpskom sramotom. Sve kasnije proslavljene vojskovođe, a u prvom redu srpske vojvode iz tih ratova, izvukli su pouke i počeli se ozbiljnije pripremati za buduće oslobodilačke i odbrambene ratove.

Učestvovao je u Prvom srpsko-turskom ratu, Drugom srpsko-turskom ratu, srpsko-bugarskom ratu, Prvom balkanskom ratu, Drugom balkanskom ratu i u Prvom svetskom ratu.

Odlikovan je ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima, Ordenom belog orla sa mačevima, ordenom Takovskog krsta, Ordenom Svetog Save i Ordenom Svetog Stanislava III stepena sa mačevima i pantljikom.

Stepa Stepanović je preminuo 27. aprila 1929. godine u 10 sati i 30 minuta. Vojvoda Stepa Stepanović je, uz sve vojne počasti koje pripadaju vojskovođi njegovog čina i ugleda, sahranjen na čačanskom groblju, u grobnici koju je vojvoda sam sebi sagradio za života.

izvor: Tomislav S. Vlahović, ”Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima”